U ontkent dat u een drugsprobleem hebt of dat uw drugsgebruik tot problemen leidt. Je ontkent dat je hulp nodig hebt om te stoppen. Je zegt dat je kunt stoppen wanneer je wilt, maar de mensen om je heen zien dat je gebruik schadelijk voor je is en dat je de controle over de hoeveelheid die je gebruikt kwijt bent. "Ik kan zelf stoppen" "Ik heb geen problemen met drugs, alles is onder controle."

U beseft dat u hulp nodig hebt, maar u weet niet welke hulp beschikbaar is of hoe u die kunt zoeken. Het kan zijn dat u onjuiste negatieve informatie heeft over hoe het is om in een behandelcentrum te zitten, waardoor u wordt tegengehouden. Of u heeft een verkeerd beeld van wat het betekent om hulp in te schakelen bij de sociale dienst.

U twijfelt aan uw eigen kunnen en/of aan het vermogen van anderen om u te helpen. U hebt het gevoel dat het geen zin heeft om het te proberen en dat er geen oplossingen zijn voor uw problemen. "Ik heb de medicijnen nu echt nodig, er zijn geen andere manieren om met het leven om te gaan" "Niets helpt behalve drugs, dus ik kan niet stoppen" "Het is hopeloos" "Drugsvrijheid is voor mij onmogelijk"

Je stelt het aanpakken van je drugsproblemen uit en vermijdt de confrontatie ermee. Je kunt het niet verdragen om beslissingen te nemen en je gedachten uit te schakelen, zodat je er niets meer mee hoeft te doen. Je verzint smoesjes dat dit het verkeerde moment is, zodat je het kunt uitstellen tot later. "Daar kom ik later op terug." "Ik kan het nu niet meer aan." "Het is beter om er niet over na te denken en gewoon door te gaan zoals gewoonlijk"